Η θεία δίκη χτύπησε τα βατράχια που πανηγύριζαν. Το ένα μετά το άλλο έγιναν καφετιά, σκλήρυναν και έσπασαν.
Όμως αυτό είχε το χειρότερο αντίκτυπο στη Τζκγκμφ που δεν μπορούσε να βγει από τον υπόνομο. Μάταια χτυπούσε τα τοιχώματα και τράνταζε την πόρτα, κανένας δεν άκουγε, ούτε πια υπήρχε κανένας να της φέρνει φαγητό.
Και έτσι μόνη της, ανάμεσα στα ξεραμένα νεκρά βατράχια, πέθανε η μικρή κατσαρίδα.

---

Ένα χρόνο μετά και η Τζκγκμφ συνέχιζε αδιάφορα αλλά συστηματικά να πλέκει κοτσιδάκια και δίχτυα και με μεγάλο θάρρος δεν επέτρεπε στα βατράχια να τα χαλάσουνε.
Ο αηδιαστικός ιστός που είχε καταφέρει να κατασκευάσει, σιγά σιγά έπνιγε την ίδια αλλά και τα βατράχια που δεν μπορούσαν πια να βγουν έξω από τη σπηλιά για να αναπνεύσουν και να βρουν τροφή.
Η μοναδική ασχολία και ενδιαφέρον της Τζκγκμφ ήταν να μπορέσει να καταστρέψει -και το κατάφερε.