Ο Ερνέστος Δε Ζεφαρουά καταδιωκόμενος από τους μακί, κριθείς ως δοσίλογος, καταφεύγει εις την Ελλάδα. Γνωρίζει, αγαπά και ανταγαπάται και νυμφεύεται την Ξανθίππην Βιδάλη, και αποκτούν ωραιοτάτην κόρην, την Ιουλία Δε Ζεφαρουά. Ο Ερνέστος ήταν ήδη νυμφευμένος εις Γαλλίαν με την Γερμανίδα Φαβιανή Φον Οστενφάιμορ, η οποία και υπήρξε η αιτία που θεωρήθηκε προδότης. Απέκτησαν δε και υιό, τον Ροδρίγο Δε Ζεφαρουά, τον οποίο ανέθρεψε μια οικογένεια χωρικών, οι Λεμβανδιέ, μετά την εκτέλεσιν της μητρός του υπό των μακί. Το παιδί μεγάλωσε με το όνομα Ροδρίγος Λεμβανδιέ, χωρίς να γνωρίζει το μυστικόν της καταγωγής του. Η θετή του μητέρα, Γενοβέφα Λεμβανδιέ, του εφέρθη ως πραγματική μητέρα. Έχοντας επιδείξει καλλιτεχνικόν τάλαντον, ο Ροδρίγος ασχολείται με την λογοτεχνία εις Παρισίους. Συζεί με τον συνομήλικόν του Λεοπόλδον Μολανκασιέ, ο οποίος τρέφει ένα ανομολόγητον αίσθημα προς τον ωραίο Ροδρίγο. Εις την Ελλάδα η Ιουλία έχει γίνει μία ωραιοτάτη Ατθίς και με τα σπάνια πνευματικά της χαρίσματα γίνεται αγαπητή εις όλους. Ο πατέρας της Ερνέστος πεθαίνει, αφήνοντάς της ως ενθύμιον μία καδένα. Η Ιουλία πηγαίνει εις Σορβόνη να τελειοποιηθεί εις ξένας γλώσσας. Εκεί γνωρίζεται και αγαπά τον Ροδρίγο χωρίς βεβαίως να γνωρίζουν το τραγικό μυστικό που τους ενώνει. Λόγω της ευγενικής καταγωγής αμφοτέρων, η σχέσις τους παραμένει λεπτή και ευγενική, όλως διαφορετική των νέων της εποχής, οι οποίοι δεν είναι εις θέσιν να γνωρίσουν το ανώτερον ψυχικόν αίσθημα, τον αγνόν έρωτα. Ο Λεοπόλδος αντελήφθη ότι κινδύνευε να χάσει τον Ροδρίγο και δημιουργεί σκηνές αποκαλύπτοντας το ποταπόν και ασίγαστον πάθος του. Κατά τον ερχομόν δε της θετής μητέρας του Ροδρίγου, Γενοβέφας, εις Παρισίους και κατά την γνωριμίαν της με την Ιουλίαν, η Γενοβέφα αναγνωρίζει την καδένα ως ανήκουσα εις τον Ερνέστον. Το μυστικόν αποκαλύπτεται και οι δύο νέοι έντρομοι αντιμετωπίζουν τη φρικτή αλήθεια: Είναι αδέλφια! Μπροστά στην απελπισία τους, διότι πλέον δεν αισθάνονται αδελφικήν έλξιν μεταξύ των, θρηνούν με οδύνη το μαρτύριό τους. Ο Λεοπόλδος όμως μη γνωρίζοντας την ψυχικήν ταραχήν των, θα τους λυτρώσει δραματικά αλλά άθελά του. Θέλοντας να εκδικηθεί την Ιουλίαν, την πυροβολεί και κατόπιν αγκαλιάζει τον έκπληκτο Ροδρίγο φιλώντας τον στο στόμα, την ίδια δε στιγμή τον πυροβολεί εις το στήθος και κατόπιν αυτοκτονεί με μία σφαίρα εις το στόμα. Με αυτή την τριπλή τραγωδία κλείνει το δράμα των άτυχων αυτών ψυχών, που θύματα μιας άδικης μοίρας και μιας κακής συμπεριφοράς ενός άθλιου πατέρα, λίγο έλειψε να καταπατήσουν τον ιερό νόμο της αδελφότητας.