Η Ιωάννα τράβηξε το περίστροφο που είχε κρυμμένο στο πλούσιο στήθος της. "Ακίνητοι όλοι" φώναξε. Ανήσυχη η οικογένειά της οπισθοχώρησε. Ο μικρός της αδελφός πεσμένος στο πάτωμα μπουσούλησε ως τα πόδια της και την έπιασε από τη φούστα. "Τι κάνεις αδελφούλα μου" τραύλισε. Με μια κλωτσιά η Ιωάννα τον έσπρωξε μακριά. Το βρέφος με σφιγμένα ακόμα τα χέρια στη φούστα έφτυσε δυο σπασμένα δοντάκια και ένα χείμαρρο αίματος. Η Ιωάννα προσπαθώντας να καλύψει τα γυμνά της πόδια άφησε να της πέσει προς στιγμήν το περίστροφο στο πάτωμα. Ενθουσιασμένος ο πατριός της όρμησε και άρπαξε το φονικό όργανο. "Τώρα η σειρά μας" είπε άγρια στην κάτωχρη Ιωάννα. Την φίμωσε και την έδεσε χειροπόδαρα σε μια καρέκλα. Η μητέρα της κλαίγοντας τον ικέτευε. "Λυπήσου την, δεν ξέρει τι της γίνεται. Η συνεχής αγωνία που την κατέχει όλη μέρα την κάνει να φέρεται έτσι". Και πράγματι η δύστυχη Ιωάννα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη στη συμπεριφορά της. Οι απογοητεύσεις που είχε δεχτεί στη ζωή της, η αποτυχία της να τελειώσει την τετάρτη γυμνασίου παρά τις επανειλημμένες προσπάθειές της την είχαν κλονίσει ηθικά. Ήταν ήδη τριάντα ετών και δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα αν δεν είχε απολυτήριο γυμνασίου. Δεκαέξι συνεχή έτη με επιμονή και υπομονή έδινε τις απαραίτητες εξετάσεις. Και κάθε χρόνο αντιμετώπιζε την ίδια αποτυχία. Στις εξετάσεις των μαθηματικών έδινε τις απαντήσεις των αρχαίων και στις εξετάσεις των λατινικών τις απαντήσεις της χημείας. Της ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει αυτά τα μαθήματα. Κάποιο χρόνο που απάντησε σωστά στα μαθηματικά έδωσε τις απαντήσεις των αρχαίων στο μάθημα της γεωγραφίας. Και τώρα μετά τη φετινή της αποτυχία, προσπάθησε στην απελπισία της να κάνει κάτι δραστικό, να αντιδράσει στην καταπίεση που αισθανόταν. Ο απώτερος σκοπός της ήταν να βάλει τέρμα στη ζωή της αλλά συγχρόνως δεν ήθελε να στενοχωρήσει την οικογένειά της. Γι'αυτό και προσπάθησε να σκοτώσει πρώτα τους συγγενείς της και μετά να σκοτωθεί η ίδια. Δυστυχώς από μια τυχαία σύμπτωση το αλτρουιστικό της σχέδιο απέτυχε και τώρα βρισκόταν μισόγυμνη, δεμένη και ανίσχυρη. Ο πατριός μάζεψε τα δυο δοντάκια του Αλεξάκη και τα έχωσε στην κάνη του περιστρόφου. "Αυτά θα σε πληγώσουν βαθύτερα από τις σφαίρες" είπε απειλητικά στην Ιωάννα. Η δύστυχη μαθήτρια σε μια υπέρτατη προσπάθεια τέντωσε το στήθος της και τα μπράτσα της, σπάζοντας τα δεσμά που την κρατούσαν δεμένη στην καρέκλα. Με δυο γρήγορες κινήσεις έλυσε και τα πόδια της και εκσφενδόνισε την καρέκλα στον αποσβολωμένο πατριό. Εκείνος πέφτει προς τα πίσω, παρασύροντας στην πτώση του τη μητέρα. Συγχρόνως το περίστροφο εκπυρσοκροτεί δυο φορές και τα δυο δόντια που είχαν τοποθετηθεί στην κάνη, εξαφανίζονται μέσα στο έκπληκτο στόμα του Αλεξάκη. Το τρυφερό λαρύγγι του μικρού τρύπησε από το σκληρό κόκκαλο και το κεφάλι του δύστυχου παιδιού γλύστρισε σαν μπάλλα πάνω στη χνουδωτή φλοκάτη. Η Ιωάννα αρπάζοντας το κεφαλάκι βγαίνει τρέχοντας στο δρόμο. Το έξαλλο τρέξιμό της την οδήγησε στην κορυφή ενός κοντινού λόφου. Εκεί κάθισε εξαντλημένη κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου δέντρου δίπλα στο γκρεμό. Καταλάβαινε ότι μόνο με τις δικές της δυνάμεις δεν θα κατάφερνε ποτέ να πετύχει στις εξετάσεις. Μόνο με τη βοήθεια ενός καινούργιου μυαλού θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα τα καταφέρει. Σηκώνοντας μια μεγάλη πέτρα από το χώμα χτύπησε με μελετημένη δύναμη το κεφάλι του Αλεξάκη. Το μαλακό καύκαλο άνοιξε σαν ρόδι και η Ιωάννα άρχισε μανιασμένα να ψάχνει να βρει το μυαλό του αδελφού της για να μπορέσει να το φάει. Ήδη μια ασυγκράτητη πείνα την είχε κυριεύσει. Όμως η απελπισμένη της έρευνα δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Το μόνο πράγμα που συναντούσαν τα χέρια της ήταν κόκκαλα και δόντια. Με μια δυνατή κραυγή τότε η Ιωάννα πετάχτηκε όρθια και ποδοπάτησε με λύσσα τα άχρηστα κόκκαλα. Θέλοντας οπωσδήποτε να κορέσει την πείνα της σκαρφάλωσε στο δέντρο και με όσες δυνάμεις της είχαν απομείνει προσπάθησε να μαζέψει τους μεταξοσκώληκες που αμέριμνοι ροκάνιζαν τα φύλλα. καταβρόχθισε με βιασύνη τρεις, αλλά ένας τρομερός σπασμός ρεψίματος τη συγκλόνισε. Το κλαδί που στερεωνόταν έσπασε με θόρυβο και η Ιωάννα βρέθηκε στο κενό. Η πτώση της κράτησε αρκετά. Το μόνο που πρόλαβε να σκεφτεί η δύστυχη νέα ήταν ότι η φετινή της αποτυχία στις εξετάσεις ήταν η τελευταία, και με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο, έσκασε στους πρόποδες του λόφου. Τα κομμάτια της σκορπίστηκαν μακριά και μπερδεύτηκαν με τα σκουπίδια της εξοχής. Δεν απόμεινε κανένα ίχνος από την Ιωάννα, αλλά αυτό που όλοι θα θυμούνται και θα μείνει παράδειγμα φωτεινό είναι η αφοσίωσή της και η πίστη της στο ιδανικό της επιτυχίας. Της επιτυχίας που με τόση επιμονή προσπάθησε να φτάσει, και που στη μάταιη αυτή προσπάθεια η Ιωάννα χάθηκε για πάντα.